دانلود ترجمه مقاله اثرات داروهای تازه ضد افسردگی بر فیزیولوژی سلول های بنیادی مزانشیمی – الزویر ۲۰۱۹
عنوان فارسی مقاله: |
اثرات داروهای تازه ضد افسردگی بر فیزیولوژی سلول های بنیادی مزانشیمی |
عنوان انگلیسی مقاله: |
Effects of novel antidepressant drugs on mesenchymal stem cell physiology |
download
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | ۲۰۱۹ |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | ۱۳ صفحه با فرمت pdf |
نوع مقاله | ISI |
نوع نگارش | مقاله پژوهشی (Research Article) |
نوع ارائه مقاله | ژورنال |
رشته های مرتبط با این مقاله | داروسازی و پزشکی |
گرایش های مرتبط با این مقاله | روانپزشکی، فارماکولوژی یا داروشناسی و پزشکی مولکولی |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | زیست پزشکی و داروسازی – Biomedicine & Pharmacotherapy |
کلمات کلیدی | ضد افسردگی، سلول های بنیادی مزانشیمی، فلوکستین، دولکستین |
کلمات کلیدی انگلیسی | Antidepressant – Mesenchymal stem cells – Fluoxetine – Duloxetine |
ارائه شده از دانشگاه | گروه علوم زیست پزشکی ، دانشگاه پادووا ، ایتالیا |
نمایه (index) | MedLine – Scopus – Master journals – JCR |
نویسندگان | Letizia Ferroni، Chiara Gardin، Gloria Bellin، Vincenzo Vindigni، Chiara Pavan، Barbara Zavan |
شناسه شاپا یا ISSN | ISSN ۰۷۵۳-۳۳۲۲ |
شناسه دیجیتال – doi | https://doi.org/10.1016/j.biopha.2019.108853 |
ایمپکت فاکتور(IF) مجله | ۳٫۸۲۹ در سال ۲۰۱۸ |
شاخص H_index مجله | ۷۸ در سال ۲۰۱۹ |
شاخص SJR مجله | ۰٫۹۳۱ در سال ۲۰۱۸ |
شاخص Q یا Quartile (چارک) | Q2 در سال ۲۰۱۸ |
بیس | نیست ☓ |
مدل مفهومی | ندارد ☓ |
پرسشنامه | ندارد ☓ |
متغیر | ندارد ☓ |
رفرنس | دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله ✓ |
کد محصول | ۱۰۰۰۸ |
لینک مقاله در سایت مرجع | لینک این مقاله در نشریه Elsevier |
نشریه الزویر |
فهرست مطالب |
خلاصه |
بخشی از ترجمه |
چکیده امروزه مشخص شده است که افرادی که از داروهای روان گردان استفاده میکنند دچار افزایش وزن شده و این داروها دارای تاثیرات مخربی بر روی تراکم استخوان و استخوان سازی آنها دارند اما اساس مولکولی مربوط به تاثیرات جانبی این داروها به خوبی مشخص نشده است. هدف این مطالعه، ارزیابی تاثیرات دولوکستین (یک مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین و سروتونین) و فلوکستین (مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین) در شرایط آزمایشگاهی بر روی فیزیولوژی سلول های بنیادی بالغ انسانی می باشد. سلول های بنیادی مشتق از چربی (ADSC) جداسازی شده، و فنوتیپ، بیان و فراوانی مارکرهای سطحی آنها مشخص شدند. سپس، غلظت غیر سمی دولوکستین و فلوکستین انتخاب شد تا آنها را با سلول های بنیادی مزانشیمی که در مرحله تمایزشان به استخوان (استئوژنیک) و چربی (آدیپوژنیک) قرار داشتند مواجه کنند. ویژگیهای بنیادی و پتانسیل تمایز سلول های مواجهه شده با دارو با رنگ آمیزی بافتی و کمی سازی بیان ژن مارکرهای استئوژنیک و آدیپوژنیک بررسی شدند. داده های جمع آوری شده نشان دادند که دریافت روزانه دوز غیر سمی دولکستین و فلوکستین بر روی تکثیر ADSC ها و ویژگیهای بنیادی شان تاثیر مستقیمی ندارد. مواجهه با دولکستین یا فلوکستین منجر به تغییرات ریخت شناسی در طی فرایند استئوژنیک یا آدیپوژنیک نمی گردد. هرچند، مواجهه با داروی ضد افسردگی تفاوت کمی را در زمان بیان ژن ادیپوژنیک نشان داد. علاوه براین، مواجهه با دولکستین منجر به پیشرفت بیان ژن مارکرهای اولیه و انتهایی استئوژنیک گردیدند. در عوض، فلوکستین باعث افزایش بیان ژنهای استئوژنیک در مقایسه با سلول های مواجهه نشده گردید. در مقابل، مواجهه روزانه سلول های پیش تمایزی با دولکستین یا فلوکستین منجر به تعییر الگوی بیان ژن تمایز استئوژنیک و ادیپوژنیک نگردید. به طور کلی، غلظت غیر سمی دولکستین و فلوکستین ویژگیهای بنیادی ADSC ها را تغییر نداده و جلوی ADSC های پیش تمایزی در سلول های چربی یا استخوان را نمی گیرد. احتمالا، افزایش وزن و تاثیرات مربوط به پوکی استخوان که همراه با استفاده از داروهای روان گردان دیده میشود میتواند مربوط به عمل مستقیم سروتونین باشد.
۵- نتیجه گیری به طور کلی، این نتایج نشان دادند که غلظت غیر سمی دولکستین یا فلوکستین دارای تاثیرات وابسته به زمان بر روی سلول های بنیادی مزانشیمی بودند. بویژه اینکه آنها بر روی ویژگیهای بنیادی و تکثیر ADSC های غیر تمایز یافته در کوتاه مدت دارای تاثیر بودند و در واقع بعد از ۲۱ روز مواجه روزانه، تکثیر سلول و مارکرهای سلول استرومای مزانشیمی برابر با شرایط کنترل بوده است. مواجه با فلوکستین منجر به تغییرات موروفولوژیکی در طی تمایز اوستئوژنتیک یا آدیپوژنیک نگردید در حالیکه مواجهه با دولکستین احتمالا منجر به کاهش انباشت چربی و افزایش رسوب معدنی میگردد. با این حال هر دو مواجه دارویی بر روی زمان بندی بیان ژن مربوط به ژنهای آدیپوژنیک در سلول های تمایز یافته تاثیر می گذارد. در عوض، در تمایز آستئوژنیک، دولکستین تعیین کننده بیان ژن مارکرهای اوستئوژنیک اولیه و انتهایی می باشد و فلوکستین منجر به افزایش معنی دار در بیان ژنهای اوستئوژنیک می گردد. مطالعات ما پیشنهاد میکند که علیرغم تاثیر بر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی، تاثیرات فلوکستین و دولکستین بر روی وزن بدن و متابولیسم استخوان مستقیما با تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی ارتباطی ندارد و شاید تاثیرات مشاهده شده بر روی بیماران میتواند مربوط به عمل داروها در بازجذب سروتونین باشد. به این دلیل مطالعات بیشتر که عمیقا به بررسی مکانیسم مربوط به تاثیرات جانبی ضد افسردگی می پردازد ضروری خواهد بود. |